Σκέψεις για τις κινητοποιήσεις των ελεύθερων επαγγελματιών
Το συλλαλητήριο των ελεύθερων επαγγελματιών της 21/1/16 (τα επιμελητήρια εκπροσωπούν πάνω από 100 επαγγέλματα, για αυτό δεν χρησιμοποιούμε τον όρο επιστήμονες ή επιστημονικοί φορείς, αν και προφανώς οι αντίστοιχοι σύλλογοι είναι πολυπληθέστεροι και για αυτό πρωτοστατούν σε αυτές τις κινητοποιήσεις), παρά τις όποιες προσπάθειες χαρακτηρισμού και αποπροσανατολισμού από την ουσία του, ήταν μαζικό, ήρεμο και χωρίς ακρότητες. Έγινε επειδή πλέον, σύμφωνα με τα νέα σχέδια, η διαβίωση του μέσου ελεύθερου επαγγελματία καθίσταται αδύνατη.
Κατά το παρελθόν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι επαγγελματικές κατηγορίες μπόρεσαν με κόπο να αντεπεξέλθουν στα αυξανόμενα βάρη. Πρώτα το τέλος επιτηδεύματος. Είπαμε θα δουλέψουμε περισσότερες ώρες, θα διευρύνουμε το πελατολόγιο, θα καλύψουμε αυτό το πάγιο κόστος. Μετά η αύξηση του ΦΠΑ και του συντελεστή φορολόγησης, η εισφορά αλληλεγγύης, η προπληρωμή φόρου, τα τέλη του ΟΑΕΕ. 
Είπαμε θα αυξήσουμε ακόμα περισσότερο τις εργάσιμες ώρες, θα μειώσουμε το περιθώριο κέρδους (κέρδος για τον ελεύθερο επαγγελματία είναι ο μισθός του για να ζήσει ο ίδιος και η οικογένειά του, τα χρήματα για τη διαρκή του επιμόρφωση, και η επένδυση πίσω στη δουλειά του). Με το πέρασμα των ετών αρχίσαμε να εργαζόμαστε ακόμα περισσότερο (ο ελεύθερος επαγγελματίας δεν γνωρίζει οκτάωρα, σαββατοκύριακα, αργίες και διακοπές) για λιγότερο.
Οι επιβαρύνσεις του προτεινόμενου ασφαλιστικού προστίθενται σωρευτικά και καθίσταται αδύνατη η απορρόφηση αυτού που αποτελεί κατ’ ουσίαν “μισθολογικό κόστος” για τον ελεύθερο επαγγελματία, το οποίο το επωμίζεται 100% και το καλύπτει με αμοιβές που λαμβάνει με καθυστερήσεις ή δεν τις λαμβάνει καν στο πλαίσιο μιας ανασφαλούς και δυσλειτουργικής αγοράς. Έτσι η δουλειά του γίνεται πιο ακριβή, χωρίς όμως να υπάρχει πάντα δυνατότητα μετακύλισης ή απορρόφησης του κόστους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μετάφραση. Οι τιμές της μετάφρασης έχουν παγώσει για περισσότερο από μία δεκαετία. Οι συγχωνεύσεις και η δημιουργία κολοσσών, μια διαδικασία που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη και μας επιφυλάσσει εκπλήξεις στο μέλλον, δημιουργεί σταδιακά μια ολιγοπωλιακή εικόνα σε τομείς της μεταφραστικής αγοράς όπου οι τιμές δεν υπαγορεύονται από τον πάροχο, αλλά από τον αγοραστή. Παράλληλα, ασκούνται πιέσεις προς τα κάτω από φορείς του δημοσίου και διάφορες ευρωπαϊκές στρατηγικές, σε μια προσπάθεια να μεταβληθεί ο χαρακτήρας της μετάφρασης από παροχή υπηρεσίας σε προϊόν (εμπορευματοποίηση της υπηρεσίας), και ο έλεγχος των αμοιβών να αλλάξει χέρια, από τον επαγγελματία στον αγοραστή. Από την άλλη, στο εσωτερικό της χώρας, η οικονομική κατάσταση εταιρικών και ιδιωτών πελατών δεν αφήνει περιθώρια αύξησης των τιμών για κάλυψη των επιβαρύνσεων. Ο ελεύθερος επαγγελματίας μεταφραστής, ως μία μονάδα, έχει περιορισμένη δυνατότητα παραγωγικής εργασίας.
Η αύξηση των βαρών σε σημείο πλέον που δεν είναι διαχειρίσιμο, η συντονισμένη, επιθετική παρέμβαση στον τομέα των αμοιβών προκειμένου να οδηγηθούν προς τα κάτω σε μη βιώσιμα επίπεδα, οι παραγωγικοί περιορισμοί που τίθενται εκ των πραγμάτων, το γενικότερο πλαίσιο που λειτουργεί ως αντικίνητρο στην εργασία του ελεύθερου επαγγελματία, συνθέτουν μια ζοφερή εικόνα. Έχοντας φτάσει προ πολλού σε οριακά επίπεδα, παρά τις γενναίες προσπάθειες προσαρμογής και υπέρμετρης υπομονής, το νέο ασφαλιστικό (ουσιαστικά φορολογικό) νομοσχέδιο θα αποτελέσει την ταφόπλακα για αρκετούς επαγγελματίες του κλάδου μας, πόσο μάλλον για άλλες επαγγελματικές κατηγορίες.
