Νταχάου

1η Απριλίου 1945: Αυτή τη φράση καταγράφει ο Νίκο Ροστ στο ημερολόγιό του όταν φοβάται ότι πάσχει από τύφο και ότι θα πεθάνει. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.